Οι δάσκαλοί του τον είχαν χαρακτηρίσει ως “a loner who wanted nothing more than to play his guitar” (ένας μοναχικός χαρακτήρας που το μόνο που ήθελε ήταν να παίζει κιθάρα). Τρόμαζε τους γονείς του, όπως και τους περισσότερους γονείς, oόρος αυτός και τον παρότρυναν να βάλει την ζωή του “στον ίσιο δρόμο”. Αυτός όμως κατάφερε να προσφέρει πολλά περισσότερα απ’ ότι ίσως θα προσέφερε αν είχε συμβιβαστεί.
Ο λόγος φυσικά γίνεται για τον Bruce Springsteen. Έναν μουσικό που κατάφερε να καταγράψει και να αποτυπώσει την ζωή της εργατικής τάξης της Αμερικής μέσα από τις μελωδίες και τους στίχους του. Να αφήσει το αποτύπωμα του σε μια σειρά γενεών, να μεταδώσει συναισθήματα με τόση αμεσότητα και παρόλα τα 62 χρόνια της ηλικίας του να συνεχίζει ακάθεκτος με την ίδια επιτυχία.
Το ξεκίνημα
Σε ηλικία 13 ετών, απέκτησε την πρώτη του κιθάρα, ενώ 3 χρόνια αργότερα η μητέρα του με δάνειο του έκανε δώρο την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα Kent αξίας 60 δολαρίων.
Το 1965 ο νεαρός τότε Bruce, μόλις 16, ξεκίνησε τα πρώτα μουσικά του βήματα με το συγκρότημα The Castiles και ηχογράφησε δύο κομμάτια. Δύο χρόνια αργότερα όμως και καθώς ο πόλεμος στο Vietnam είχε ξεκινήσει, ο Αμερικάνικος στρατός τον καλεί να περάσει δοκιμασίες φυσικής αγωγής για να εκτίσει θητεία. Η συμπεριφορά του και η αποτυχία στις εξετάσεις φυσικής κατάστασης τον έβαλαν σε κατηγορία 4Fκαι τον απέλασαν από στρατολόγηση.
«Όταν ανέβηκα στο λεωφορείο και κατά τη διάρκεια της διαδρομής για τις εξετάσεις φυσικής κατάστασης σκεφτόμουν ένα πράγμα: “δεν θα πάω”» έχει δηλώσει ο Bruce Springsteen σε συνέντευξη μιλώντας για εκείνη την εποχή.
Οι επιρροές
Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’60 ήταν πια ενεργό μέλος της μουσικής σκηνής του New Jersey έχοντας παίξει στα περισσότερα clubκαι μπαρ που φιλοξενούσαν συγκροτήματα. Εκείνη την εποχή του δόθηκε και το παρατσούκλι “The Boss”καθώς είχε αναλάβει το καθήκον, με το τότε συγκρότημα του, να μαζεύει την είσπραξη από τους ιδιοκτήτες μετά από κάθε συναυλία.
Προσπαθώντας να δημιουργήσει έναν μοναδικό ήχο, να προωθήσει την μουσική του και να τραβήξει την προσοχή δημιούργησε πολλά συγκροτήματα κρατώντας όμως ίδιο το δυναμικό της ομάδας του.(Danny Federici, Vini Lopez, Vinnie Roslin, Steve Van Zandt και Robbin Thompson) Κάποια από τα συγκροτήματα ήταν: “Dr. Zoomand the Sonic Boom” (αρχές 1971), “Sundance Blues Band” (μέσα 1971) και “The Bruce Springsteen Band” (μέσα 1971 με μέσα 1972).
Όταν ο Bruce Springsteen υπέγραψε το πρώτο του δισκογραφικό συμβόλαιο με την Columbia Records το 1972, έφερε στο studioμαζί του, τους μουσικούς συνεργάτες και φίλους του από το New Jersey και τότε το συγκρότημα έλαβε την τελική του μορφή που ξέρουμε σήμερα, “Bruce Springsteen and The E Street Band”.
Τον Ιανουάριο του 1972 το ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος “Bruce Springsteen and the E Street Band”, “Greetings From Asbury Park”, σηματοδοτεί την αρχή μιας ιστορικής μουσικής καριέρας και την απαρχή άλλων μεγάλων άλμπουμ που θα ακολουθήσουν όπως: “BorntoRun”, “Darkness at the edge of town”, “The Rising” κ.α
Το αποτύπωμα του στη μουσική
Παρόλες τις δυσκολίες που εμφανίστηκαν στην πορεία της καριέρας της Ε Street Band και του ιδρυτικού της μέλους, o Bruce Springsteen καταφέρνει να αποδεικνύει κάθε μέρα πως δίκαια έχει το ψευδώνυμο “The Boss” χαρίζοντας μοναδικά show και μουσική στο κοινό του.
Κανένας άλλος καλλιτέχνης στις μέρες μας δεν έχει αναγνωρισμένα το ψευδώνυμο αυτό, εκτός αν αναφερόμαστε βέβαια σε αρχηγούς κάποιας οργάνωσης μαφίας. Στην ιστοσελίδα αναζήτησης του Google πληκτρολογώντας “The Boss” πρώτη επιλογή είναι το site του και άλλες ιστοσελίδες όπου δεσπόζει το όνομα του.
Η εξιστόρηση και καταγραφή της εργατικής τάξης την εποχή της Αμερικής του Vietnam αλλά και μετέπειτα, η εξύμνηση του νεανικού έρωτα, του αυθορμητισμού, της επανάστασης και σκληρών εποχών είναι κάποια χαρακτηριστικά που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Όπως επίσης και η ειλικρίνεια συναισθημάτων και σύνδεση με τις μελωδίες, είναι ακόμα κάποιοι από τους λόγους που κάνουν το κοινό του να περιμένει με ανυπομονησία καινούρια του δουλειά η συναυλία.
Το 2010 τιμήθηκε από τον πρόεδρο της Αμερικής, Barrack Obama, με το βραβείο Kennedy Center στον Λευκό Οίκο. Χαρακτηριστικά ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είπε χαριτολογώντας: “Ona day like this I remember, I’m the President but he’s ‘The Boss’” (Μέρες σαν και αυτή θυμάμαι πως εγώ είμαι ο Πρόεδρος, αλλά αυτός είναι το «αφεντικό»)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου